Zera, nia eta supernia

Anamnesia: Oroipen ea erreminiszentziaren teoriaren arabera, ezagutza oroitzea da, arimak, oraingo bizitza hau baino lehen, mundu honetatik at bizi behar izan zuen.

Produktugileak, eskulanerako egokiak dira. Produktugile horiengan irrika indartsuagoa da arrazoia baino, eta, horregatik ekoizle gisa jardungo dute. Elikadura materialak ekoitziko ditzute.  Klase horretan familiak sartzen dira. Neurritasuna sa kalse honi dagokion bertutea.

Zaintzaileak: Soldatuak. Soldatuek gaitasun fisikoz, izaerazkoez ez moralez horniturik egon behar dute. Sendotasuna da talde honi dagokion bertutea.

Errege-filosofoak: Gobernarien zeregina funtzio publikoak zuzen betetzea da.

Zera: Nortasunaren oinarri primitiboena da, instintuen eremua. Zera jaiotzetik dugu gurekin, eta inkointzientea da. Bizitza hesten denetik, zerean sortzen diren irrikak berehala asetzeko joera dugu, ondorioak kontuan izan gabe, zera plazeraren printzipioak zuzentzen baitu.

Nia: Konpoko munduaren eraginak aldarazitako zeraren atala da. Zerari irrika dagokion legez, niari pertzepzioa dagokio.

Indar kaotikoen gordelekua den zeraren aurka, niak alderantzizko ikusmoldea suposatzen du: arrazionaltasuna.

Supernia: Niaren berezitasun batetik dator, haren zeregina niaren epaikari eta kritikariena da. Norberaren gizarteko arau eta balio moral, sozialak eta kulturalak berneratzean sortzen da, eta barneratze hori famliaren bidez egiten da.

Errepresioa: Zeraren nahien eta desio horiek edukitzeagatik sortzen den erru-sentimenduen arteko gatazkatik askatzeko erabiltzen da mekanismo hori.

Proiezioa: Gure kontzienteak onartzen ez duen nahia beste gizabanako bati atxikitzea da. Mekanismo hori paradoxetan eta fobietatan agertzen da.

Arrazionalizazioa: Gure burua justifikatzeko azalpen arrazionala bilatzen da, gure portaeraren benetako zioak ezkuratzeko. Modu honi, niak bere autoestimua salba dezake.

Ukazioa: Kontzientziarako desatsegina dena ez ikustean datza.

Sublimazioa: Sozialki ez dagona ondo ikusita beste ondo zerbaitetara bideratu.