Vexetación de Galicia: Clima, Bosques e Matogueiras

Clima Oceánico e Bosque Caducifolio

O bosque caducifolio está constituído por árbores altas con tronco recto e liso e follas grandes, que caen no outono. Este tipo de bosque posúe relativamente poucas especies que aparecen reunidas formando grandes masas. As máis características son o carballo e a faia. No sotobosque medran fentos e musgos.

A faia tolera mal a calor, moi ben o frío e esixe gran humidade, adaptándose a solos calcarios e silíceos. O carballo non soporta os veráns calorosos, ten menos tolerancia ao frío e esixe menos humidade que a faia, e a súa altura é máis baixa. O seu crecemento é lento e a madeira é dura. O castiñeiro é unha formación vexetal que gañou terreo a costa do carballo, pois permite o aproveitamento do froito e da madeira. Outras especies son o freixo, tileiro, umeiro e abeleira, caxigo e eucalipto.

A Landa e os Prados

A landa é unha vexetación de matogueira cunha altura que pode alcanzar os catro metros. As especies máis abundantes son o breixo, o toxo e a xesta. Os prados ocupan grandes extensións de terreo nas paisaxes oceánicas.

Clima Mediterráneo e Bosque Perennifolio

O bosque perennifolio está formado por árbores de media altura, con troncos non rectilíneos, de cortiza grosa e rugosa, cunhas ramas que crean cimos globulares e amplos, que proxectan sombra sobre o chan para diminuír a insolación e a evaporación. As especies máis características son a aciñeira e a sobreira. Posúe un rico sotobosque de piorno serrán e xesta.

A aciñeira é a árbore máis característica e estendida do clima mediterráneo, é resistente á seca e adáptase a todo tipo de solos. A súa madeira é resistente. A sobreira necesita invernos suaves, certa humidade e solos silíceos. O piñeiro é unha formación vexetal secundaria que se adapta a condicións extremas de frío, calor, humidade, aridez, así como a solos diversos.

A Matogueira

A matogueira é o resultado da degradación do bosque polo ser humano. Presenta tres tipos característicos:

O Maquis

É unha formación arbustiva densa, case impenetrable de máis de dous metros de altura, integrado por matogueiras esclerofíticas como o tomiño, romeu, lavanda.

A Garriga

Está formada por arbustos e matogueiras de pouca altura que deixan zonas sen cubrir. Especies características: tomiño, romeu, lavanda.

A Estepa

Atópase na zona semiárida do sueste peninsular e do val do Ebro. Especies que destacan: palmito, tomiño, espartal e o espárrago.

Vexetación de Ribeira

Os bosques están formados por especies como o ameneiro, o salgueiro, o chopo e o álamo. Menos esixentes en humidade son o freixo e o umeiro. As matogueiras máis abundantes son o sanguiño, o ligustro e a madreselva.

Vexetación de Montaña

Montaña Alpina

Piso Subalpino (entre 1200 e os 2400m)

Reúne coníferas naturais como o abeto, o piñeiro negro e o piñeiro silvestre. O abeto pode formar bosques mixtos coa faia. O sotobosque está constituído por arbustos como o rododendro e a arandeira.

Piso Alpino (entre 2400 e 3000m)

Ten un período vexetativo curto xa que pasa de sete ou oito meses cuberto pola neve. Medran pequenas plantas rupícolas.

Piso Nival (máis de 3000m)

Ten espazos de topografía algo plana ou de pendente reducida con pequenas plantas rupícolas dispostas directamente sobre a rocha.

Resto de Montañas

Carecen do piso subalpino de coníferas, pasando directamente do bosque característico ao piso supraforestal, formado por arbustos de diferentes tipos segundo o clima. Na zona atlántica, breixo e xesta; na mediterránea, arbustos e matogueiras.