Vangardas artísticas: Futurismo, Imaxinismo e Cubismo
Enviado por Chuletator online y clasificado en Otras lenguas extranjeras
Escrito el en 
gallego con un tamaño de 4,6 KB
VANGARDAS
_________________________________________
Futurismo:
Movimento artístico de vanguarda originado en Italia no século XX. Tenta romper cos valores estéticos do pasado. Reivindica o futuro e a técnica moderna, a velocidade e as máquinas.
Características:
Novo sentido do espazo
Exaltación do sexual, o nacional…
Adoración da máquina como prolongación do home intelixente
Retratar a realidade en movemento
Suprímese o eu poético
Destrucción da sintaxe e a puntuación
Artistas destacados: Umberto Boccioni, Luigi Russolo
Ex (obra): “Dinamismo de can con correa”
Imaxinismo:
Movimento poético propio da vanguarda galega inspirada na poesía popular. A súa innovación consiste en novas imaxes e ritmos. A identificación coa paisaxe é constante na cultura galega e fundese no 1º terzo do século XX coas tendencias literarias procedentes de diversas escolas dando como resultado o imaxiniso ou hilozoismo.
Luis Amado Carballo é o máximo representante. Características:
Poesía a medio camiño entre a tradición e as vanguardas
Humanización da paisaxe mediante unha pintura impresionista (con cores amables)
Mestura imaxes de raíz vanguardista con métrica e ritmos populares - visión mimada da paisaxe
Uso de oracións simples
Estraxeirismos
Cubismo:
Movimento artístico desenvolvido entre 1907 e 1914. Naceu en Francia e encabezouno Pablo Picasso coa súa obra: Guernica (óleo pintado sobre lenzo) en 1937, título que fai referencia ao bombardeo de Guernica.
Características:
Na pintura desaparece a perspectiva tradicional
As formas da natureza aparecen representadas por medio de figuras xeométricas
Non existe un punto de vista único
Non hai sensación de profundidade
Elimínase as cores típicas do Impresionismo
En canto á literatura podemos dicir que destacan os caligramas, que eran poemas, frases ou palabras cuxo propósito é formar unha figura acerca do que trata o poema no que a colocación e a caligrafía configura unha imaxe visual do poema. Os caligramas naceron na segunda década do século XX. O máximo representante foi Guillaume Apollinaire