San agustin jainkoaren existentzia

Aquinoko Tomas

Fedea eta arrazoimena Jainkoak ezagutzarako arrazoimena eta fedea eman dizkigu arrazoimenak (mundu fisikoaren inguruko ezagutza)eta fedeak (gauza Jainkotiarrak). Fedearen-preambuloak deritzon esparru bat  dago non fedeak eta arrazoimenak izango dute zer esana. Jainkoaren existentzianFedeak baieztatzen duen bitartean, arrazoimenak, objektuetatik abiatuta, Jainkoaren existentzia frogatu dezake.Baina arrazoimenaren muga Jainkoaren esentzia ezagutzeko baliabiderik izango ez duelako.arrazoimena eta fedea ez digu emango kontraesanik eta egongo balego gure kulpa izango zen. Fedeak Jainkoaren hitza gordetzen baitu.Fedearen preanbuloetatik gora, jakinduria fedean dago.

Jainkoaren existentzia Tomasen ustez,Jainkoadagoela egia da, eta arrazoimenaren bidez froga daiteke: Jainkoaren berri izateko, mundu naturalaz dugun ezagutza edo esperientziatik abiatzen gara.Jainkoa ez denez materiazko mundukoa ezin dugu esperientziatik bere berri izan; esperientziatik hasi, eta arrazonamendu prozesu baten ondoren, Jainkoaren berri izango dugu. Jainkoaren existentziaren bost frogak: 1.

Izakiaren higidura

: higitzaileak bere mugimendua beste higitzaile bati zor dio hau ez da  infinitua, lehen higiarazlea, Jainkoa da. 2.Kausa erazlearen ordenean oinarritzen da:Existitzen den guztia kausa bat du,kausarik gabeko lehen Kausa dago, Jainkoa. 3.Izakien izaera kontingentea: Esperientziak erakusten du mundu naturala bilakaeraren eta heriotzaren menpe dagoela, hau da, izaera kontingentea duela. Izaki guztiek beren existentzia izaki kontingente bati zor badiote,izaera kontingentea ez duen izaki bat dago,beharrezkoa eta kausarik ez duen izakia,Jainkoa. 4.Bidea izakien perfekzio mailak: Guk konparatzean zerbait beste zerbait baina hobea edo txarragoa dela esaten degu.Konparatzean, kualitate batzuk hartzen ditugu kontutan,kualitate hauek guztiak era perfektu batean dituen izakiaren irudia egitera jotzen dugu,Jainkoa. Nondik dator perfekzioa ez badago ezer perfekturik gure munduan? 5.

Helburuzko kausa kontzeptu aristotelikoa

:Izaki naturalen mundua ez da kaotikoa, ordenatuta dago, eta bakoitzak bere helburua du. Ordena hau eta helburuak izate hau ez da zoriz gertatu, eta bakoitzari helburua eman dion eta helburua lortzen bideratzen duen norbait dago, hau da, Jainkoa, ez baitute beraien helburua beraiek sortu.