Poesia soziala

Biografia:Izena: Gabriel Aresti (Bilbon 1933-1975 Bilbon) Poeta izan zen eta poesia nazionala egin zuen. (berritzailea) -Ideologia Marxista Euskaldun berria zen→ nahiz eta familia euskaldunekoa izan euskara galdu baitzuen. Ez zen euskaldun abertzale erradikala→ Alderdi ezkertiarraren alde baina ez ETAren jarraitzailea. Kontablea izan zen. Euskal kulturako pertsonairik garrantzitsuenetako→ euskal kultura zabaldu baitzuen hainbat esparrutan. Euskara batuaren sustatzailea zen.

-Sorkuntzazko lan asko idatzi, baita, hainbat saio eta itzulpen ere. (Baudelaire, Eliot... ) Lanak: Harri eta Herri (1964) Euskal Harria (1967) Harrizko Herri Hau (1970) Azken Harria (1976) Abertzaletasun tradizionalarekin eta gizartearekin kritikoa. Poesia soziala: Poesia soziala landu zuen, gizatasuna eta sozialismoa oinarri eta errebindikazio bezala erabilia. Herriarentzat poesia ulergarria idatzi nahi→ kultutik urrun eta xehetik hurbil. (B. Otero eta G. Celayaren bide berdina). Poesia soziala baino lehenagoko poesietan Mirandaren eragina mintzamoldean. Proletarioaren zapalketaren, kapitalismoaren… aurka. Poesia sinbolista: Poesia sinbolista:
Maldan behera (1959) Sinbolo eta motiboen ugaritasuna ematen da→ poesia konplexua. Lan horretan, Bibliaren eta Nietzscheren eta Elioten pentsamenduaren eragina. Antzerkigintza: Antzerkingintzan ere hainbat lan: Berritzailea zen eta teatro modernoa sortu nahi zuen, horretarako euskal tradizioa eta Europako korronteak uztartu. Sei antzezlan egin→ ironia, hizkera zuzena eta umorea. Gaien helburua: gizartearen izaera zentzugabeaz eta giza duintasunaz karguaraztea. Ezaugarri orokorrak: Oso berritzailea da gaietan→ momentuko arazoak euskal sustrai tradizionalei lotuta. Bertsoak egiteko neurri eta hizkeran libre izan zen. Hainbat gai eta motibo errepikatu→ justizia, askatasuna, bakea, egia… Sinbologiaren erabilera→ garaiko artearen eztabaidarekin lotuta. (etxea, harria) Poetaren lana→ etorkizun hobea iragartzea horregatik, utopia nabaria da bere lanetan.