Ejemplos de dobre,mordobre, finda y atafinda

5. CARACTERÍSTICAS FORMAIS DAS CANTIGAS DE AMOR:

• Soen ter tres ou catro estrolas (cobras) cun número variable de versos.

• Os versos cóntanse ata a última silaba acentuada.

• Rima: se o verso remata en palabra grave, ten rima femia; se remata en palabra

aguda, ten rima macho.

• Recursos estilísticos: as cantigas de amor presentan recursos de repetición para

facilitar a súa memorización, xa que eran composicións destinadas a ser cantadas

dentro dun espectáculo palaciano. Ademais do refrán e o paralelismo, presentes

tamén nas cantigas de amigo, atopamos nas cantigas de amor recursos propios deste

xénero, como son:

-

Dobre

Repctición de unha palabra ou grupo de palabras na mesma altura

estrutural en todas e cada unha das cobras. Se falla nunha, xa non hai dobre.
A

palabra que se repite pode vyriar dunha cobra a outra, mais non a posición en

que se dá a repetición. (Por exemplo, se na primeira estrofa se repite unha

palabra en dous puntos, nas estrofas seguintes deberá repetirse esa mesma ou

outra palabra na mesma posición).

> Mordobre:
Proceso de repetición cun mecanismo semellante ao dobre, pero

neste caso o que se repite dentro da cobra non e a mesma palabra, senón un

mesmo lexema con variación dos morfemas flexivos. Neste caso a repetición

tamén se ten que dar en todas as estrofas na mesma altura estrutural.

- Finda: cobra que aparece ao final do poema, cun número de versos inferior ao

das demais, que completa ou resume o contido da cantiga.

> Atcúda: recurso que consiste en unir unhas estrofas con outros mediante

encabalgamentos. Isto sucede cando o último verso dunha cobra non remata en

punto, senón que a frase continúa no comezo da estrofa seguinte. Cando os

encabalgamentos chegan ata a finda, fálase de cantiga ateúda ata a finda.

6. TIPOS DE

CANTIGAS DE AMOR:

Desde o punto de vista formal, as cantigas de amor poden clasificarse en dous tipos:

• Cantigas de refrán: se posúen refrán, o que as aproxima ás cantigas de amigo.

• Cantigas de mestría: se non teñen refrán, o que as aproxima máis ao modelo

provenzal.