"os dous de sempre" : resumen de la obra

Ramón Otero Pedrayo (Ourense, 1888 -1976) Escritor español en lingua galega. Autor dunha copiosa obra, é unha das máximas figuras da literatura galega do século XX. Estudou en Madrid e Santiago de Compostela as carreiras de dereito, e filosofía e letras. En 1932 representou á provincia de Ourense nas cortes constituíntes da República, pero durante a maior parte da súa vida viviu no seu pazo de Trasalba onde cultivou a súa inesgotable curiosidade cultural. Frecuentou todos os campos da literatura, dende a poesía e a novela ata o teatro e o ensaio, e converteuse no membro máis sobresaínte da xeración da revista Nós, que entre 1920 e 1936 orientou a vida cultural galega. Iniciou a súa traxectoria coas narracións breves Pantelas, home libre (1925), ou purgatorio de don Ramiro (1926) e Escrito nanéboa(1926), aínda que o seu libro máis ambicioso foi a novela Camiños dá vida (1928), amplo mural onde puxo ao descuberto a evolución da vida rural galega do século XIX.Na súa obra seguinte, Arredor de si (1930), serviuse do personaxe de Adrián Solovio para trazar a súa autobiografía espiritual e o retrato da súa propia xeración. Outras novelas destacables son Aromaxe de Xelmírez (1934), Fra Vernero (1934), Devalar (1935), ou mesón dous ermos (1936) e O señorito dá Reboraina (1960), onde máis alá dos argumentos concretos, a sociedade galega con todos os seus matices é a auténtica protagonista. A súa prosa ten como notas distintivas a exuberancia barroca, o poder evocativo e o apaixonamento ROMántico, aínda que foi capaz de expresar o matiz con sutileza e concisión. Escribiu así mesmo poesía e teatro, pero cabe resaltar especialmente o seu labor ensaístico, que incluíu estudos xeográficos Síntese xeorgáfica de Galicia (1926), textos históricos Síntese histórica doséculo
 XVIII en Galicia (1969) e traballos de crítica literaria como Romantismo,saudade, sentimento dá raza e dá terra en Pastor Díaz, Rosalía ePondal (1931).