Bakunin y Maquiavelo: dos visiones políticas

Bakunin

Bakunin: revolucionario ruso nacido el 30 de Mayo de 1814 en Pryamukhino, Rusia, y muerto el 1 de Julio de 1876 en Bern, Suiza, era una cara conocida en el panorama ruso del siglo XIX por sus acciones a nivel social, democrático y podríamos llegar a decir que activista en contra del régimen zarista de una forma un tanto anárquica y salvaje. anarquismo e o marxismo.

ARGUMENTO 1

Un estado se considera legítimo cuando cumple con ciertos criterios, como el reconocimiento internacional por parte de otros estados, el control efectivo del territorio, la soberanía y la aceptación interna por parte de su población. Además, se espera que el gobierno sea representativo y respete los derechos humanos. Sin embargo, la legitimidad de un estado puede ser cuestionada en casos de violencia, ocupación ilegal de territorio o falta de democracia. La legitimidad de un estado puede ser motivo de debate y controversia.

DEFIN

O anarquismo non acepta o presuposto de que a organización política -o Estado- é algo necesario e desexable para as sociedades humanas. Considera que o Estado é sempre instrumento de opresión ao servizo dunha clase social, polo que propugnan a súa desaparición. As teorías anarquistas parten dun individualismo radical e avogan pola supresión do Estado para remprazalo pola libre asociación -sempre reversible- entre os individuos: "organización das forzas produtoras" en confederacións

ARGUMENTO 2

Hay que partir del punto de que tanto para quienes pensaban como Bakunin como para los que tenían un pensamiento ligeramente más moderado había que erradicar el Estado burgués de la sociedad, concretamente de la rusa o sea es su propio país, ya que las actitudes capitalistas que se empezaban a generar en el pais dictaminaban de forma prácticamente total que el humano está totalmente atado al dinero y que su libertad no es más que una ficción encubierta bajo euros, dólares o la ser moneda que sea. Por eso Bakunin queria un cambio, retirar del gobierno al zar y llevar al país en una dirección mayormente favorable respecto a la que ya tenia marcada entonces, había que darle al pueblo el valor y el poder que merecen y erradicar totalmente aquello que tanto daño podría llegar a causar a ojos de los rusos: el temido capitalismo

COMPARAR

Bakunin fue un anarquista que rechazaba la autoridad y promovía la abolición del Estado y la propiedad privada. Aristóteles defendía la polis como la unidad básica de la sociedad y sostenía que el gobierno aristocrático era el mejor. Hobbes creía en un gobierno central fuerte para mantener el orden debido a la naturaleza egoísta de los seres humanos. Rousseau abogaba por un contrato social basado en la voluntad general y la subordinación del gobierno al pueblo.

TEMA

No seguinte texto imos a comentar a postura do filósofo italiano sobre quen debería ser aquel coa autoridade suficiente como para gobernar sobre o resto dos homes.

MAQUIAVELO

MAQUIAVELO: (Florencia, 1469-1527) Escritor e estadista florentino. Nacido no seo dunha familia nobre empobrecida, Nicolás Maquiavelo viviu na Florencia dos Médicis, en tempos de Lorenzo o Magnífico e Pedro II de Médicis. Tras a caída de Girolamo Savonarola (1498) foi nomeado secretario da segunda cancillería encargada dos Asuntos Exteriores e da Guerra da cidade, cargo que ocupou ata 1512 e que lle levou a realizar importantes misións diplomáticas #ante o rei de Francia, o emperador Maximiliano I de Habsburgo e César Borgia, entre outros.

ARGUMENTO1

A obra "O príncipe" de Maquiavelo é unha peza fundamental na filosofía política e foi obxecto de análise e controversia ao longo dos séculos. Nela, Maquiavelo expón unha visión realista(realismo político) e pragmática do exercicio do poder, rompendo coas concepcións morais tradicionais e revelando os mecanismos sutís e ás veces crueis da política.

A través do seu estudo da historia e a súa observación dos líderes do seu tempo, Maquiavelo chega á conclusión de que a política non pode ser rexida polos ideais abstractos da moral, senón pola necesidade de manter e consolidar o poder. O seu enfoque céntrase no príncipe como gobernante, e a súa principal preocupación é a estabilidade e o benestar do Estado.

A obra de Maquiavelo é famosa pola súa afirmación de que "o fin xustifica os medios", é dicir, que os líderes deben estar dispostos a utilizar calquera estratexia ou táctica, mesmo se implica a violencia ou a manipulación, para alcanzar os seus obxectivos políticos. Isto xerou un intenso debate sobre a ética e a moralidade na política, cuestionando se é lexítimo sacrificar certos valores en aras da estabilidade e a orde.

Con todo, máis aló da súa reputación de ser un defensor do cinismo e a inmoralidade política, a obra de Maquiavelo tamén destaca a importancia da prudencia e a adaptabilidade na toma de decisións políticas. Recoñece que o gobernante debe ser capaz de adaptarse ás circunstancias cambiantes e de tomar decisións difíciles en beneficio do Estado, mesmo se poden ser impopulares ou controvertidas.

En última instancia, "O príncipe" expón preguntas profundas sobre a natureza humana, o poder e a moralidade na política. Aínda que o seu enfoque pode ser considerado desapiadado e desilusionante, o seu obxectivo principal é proporcionar unha guía práctica para aqueles que desexan exercer o poder e manter a orde nun mundo político complexo e volátil.

É importante recoñecer que a obra de Maquiavelo non debe ser tomada como unha xustificación absoluta da inmoralidade, senón máis ben como unha análise crúa e realista das dinámicas políticas. O seu legado radica na súa capacidade para desafiar as concepcións convencionais e obrigarnos a reflexionar sobre a natureza intrincada e contraditoria do poder e a política.