Apuntes filosofia o coñecemento o problema da verdade

O PROBLEMA DA VERDADE: o concepto de verdade acompaña a filosofía dende o principio pero non sempre significou o mesmo, os primeiros filósofos dicían que a verdade era desvelamento (alatheia: verdade de tipo ontolóxico).

-Conceptos de verdade:

·Verdade como correspondencia: cando o que dicimos adáptase ou non, coa realidade dos feitos.

·Verdade como coherencia: basease no principio lóxico de non contradición, é verdade cando segue a lóxica e cando se contradí é falsa.

~Verdade tautolóxica: cando a verdade é lóxica e non aumenta coñecemento.

·Verdade como éxito (teoría práctica da verdade): tomamos como verdade o que nos axuda nun momento para solucionar unha cuestión. Algo é verdadeiro se leva ó éxito, se non, é falso.

~Concepto subxectivo da verdade: depende da circunstancia, do momento e da persoa.

·Verdade como consenso (intersubxectividade): a verdade ten que poder ser comunicada e compartida por todos. A verdade non pode ser un feito privado, se non intersubxectivo.

CRITERIOS E CERTEZA:

-Evidencia: claridade coa que se nos presenta algo a través dos sentidos da experiencia interna e dos primeiros principios lóxicos e matemáticos. Pero o evidente é subxectivo.

-Verificabilidade: Karcoper non está dacordo con isto porque algo é verdade provisionalmente ata que apareza un feito que a contradiga (criterio falsacionista)

·Consenso dos especialistas: ás veces din criterios que poden estar errados. Básanse na autoridade.

·Coherencia: unha nova teoría será máis aceptada cando non contradí as que xa existían. Según o requisito ten que ser aceptada polos científicos.

·Utilidade: aceptamos provisionalmente unha teoría se funciona e nos axuda a vivir.

CARACTERÍSTICAS DAS CIENCIAS:

-Linguaxe rigurosa e formalizada.

-Formaron un conxunto sistemático de enunciados.

-Integrar diferentes tipos de leis, teorías e modelos.

-Usar unha metodoloxía adecuada.

-Posuír coherencia interna e (nas ciencias empírica) contrastabilidade empírica.

-Posuír obxectividade e comunicabilidade.

-Ser revisable e modificable.

O MÉTODO INDUTIVO: etapas:

-Observar e rexistrar todos os feitos, dun modo obxectivo e libre de prexuizos. As observacións débense repartir nunha ampla variedade de condicións.

-Comparar e clasificar os feitos para poder facer xeneralizacións que se refiren ás relacións causais entre os feitos. As xeneralizacións son consideradas como leis.

-Deducir consecuencias das leis así obtidas

-Obxeccións:

·Toda observación depende dunha teoría: non existen os feitos puros.