Análise da Física de Aristóteles: Causas e Movemento
Enviado por Programa Chuletas y clasificado en Filosofía y ética
Escrito el en gallego con un tamaño de 3,33 KB
Aristóteles, Física Libro II-3 194b16-195ª3
Contexto e Forma
Este texto de Aristóteles, pertencente ao período de transición da filosofía grega clásica (do período ilustrado ao helenístico), trata sobre as causas do mundo físico. Aristóteles, discípulo de Platón, rexeitou elementos importantes da filosofía platónica, como a teoría das ideas e a identificación dos saberes teórico e práctico. A obra Física, concretamente o Libro II, pertence ás obras de transición e viaxes, xunto con Metafísica, Ética a Eudemo, Política e Lóxica, representando a época máis creativa do autor. O texto preséntase como un tratado, con descricións e exposicións rigorosas, nun estilo máis escolar que os diálogos de Platón. A argumentación lóxica, con exemplos e casos, diferencia Aristóteles do uso de mitos e fábulas por parte do seu mestre.
As Causas do Mundo Físico
Para Aristóteles, só existe o mundo físico (physis), polo que a Teoría das Ideas de Platón resulta insuficiente para explicar este mundo. Aristóteles considera que as esencias das cousas residen nelas mesmas, adoptando un realismo eidético máis moderado. A natureza é o principio interno do movemento e do repouso, e a física, como ciencia, estuda o movemento. Aristóteles refuta a imposibilidade do movemento proposta por Parménides, argumentando que hai dúas maneiras de non ser: o non ser absoluto e o non ser relativo.
As Catro Causas do Movemento
Aristóteles expón catro causas para explicar o movemento:
- Causa material: De que está feito? (materia afectada)
- Causa formal: Que é? (forma que adquire)
- Causa eficiente: De onde provén? (axente que o produce)
- Causa final: Para que? (fin ao que se dirixe)
As causas material e formal son intrínsecas e sincrónicas, relacionadas co hilemorfismo, que define o ser concreto como un composto inseparable de materia e forma. A forma, a esencia segunda, ten prioridade sobre a materia primeira, que permanece en todo cambio. As causas eficiente e final refirense ao dinamismo do ser.
Clasificación do Movemento
Aristóteles clasifica o movemento en:
- Cambio sustancial: Xeración ou destrución dunha substancia.
- Cambio accidental: Modificacións non esenciais do ser, podendo ser cuantitativo (tamaño), cualitativo ou local.
No movemento interveñen catro elementos: algo que permanece, algo que desaparece, algo que aparece, algo que move (motor) e algo que é movido (móbil). Todo o que se move é movido por outro, o que leva a Aristóteles a postular un primeiro motor inmóbil, Theós, causa eficiente última de todo, situado máis alá do mundo físico. Theós é o unificador do universo, acto puro, sen potencia, simple, eterno, inxenerado e incorruptible.
Crítica á Teoría das Ideas de Platón
Aristóteles critica a Teoría das Ideas de Platón, argumentando que as ideas non poden ser a natureza das cousas, xa que o principio que determina as súas actividades non pode estar separado delas. A esencia, a natureza, é un principio interno, como as formas aristotélicas, e non como as ideas platónicas.