Filosofoak

Erlijioa-alineazioa

Erlijioaren kritika oso zaharra da, eta kritikari asko egon dira, Marx barne. Pentsalari honek Epikuro, Hegel eta Feuerbach-en influentziak jaso zituen, eta erlijio alienazioa defendatu zuen. Alienazioa, norberarena den zerbait beste baten esku uztea da, hau da, zeure burua saltzea. Marxen ustetan, geure pentsamendua erlijioaren esku uzten dugu, eta horregatik, bere ustez erlijio alienazioa gertatzen da. Beste modu batera esanda, gizarteak bere pentsatzeko modua erlijioari uzten dio, eta jada ez du bere kasa pentsatzen, izan ere, erlijioak kontrolatzen du norberaren pentsaera. Beraz, erlijioaren menpe geratuz, gizakiak bizi duen egoera penagarriari aurre egiten dio; erlijioak hainbat eskaintza egiten dio gizakiari; mundu honetan norbaiten bizimodua txarra eta bidegabekoa bada, hil ondoren zerura joango dela dio erlijioak, eta orain bizi dugun egoera hobetzeko ez dela ezer egin behar dio, etorkizunean ondo biziko baikara. Proposamen honek bidegabekeria asko murrizten lagunduko luke, zerua existituko balitz noski; ez balitz existituko, engainu handia izango da erlijioa, eta hori da gertatzen dena Marxen ustez. Beraz, pentsalariaren ustez, zeruaren eta infernuaren kontakizunarekin erlijioak injustizia justifikatzen du; orain gaizki bizi bazara, zerura joango zara. Honekin Marxek erlijioa lilurakeria eta gezurrezko askapena dela dio, eta honek gizakiaren atzerapena dakarrela dio. Honetaz gain, pentsalari honek erlijioa herriaren opioa dela dio, hau da, herria engainatzeko tresna dela dio, izan ere, gizarteak bere pentsaera erlijioaren esku uzten du eta honek ez du ezer egiten gizartea hobetzearren.