Variación lingüística e función social da lingua

Variación diacrónica ou histórica

Situase no eixe temporal e está constituida polas diferenzas que as linguas presentan ao longo da súa evolución no transcurso da historia

Galego antigo, galego medio, galego moderno

Variación diatópica ou xeográfica

Desenvólvese no eixe espacial e está composta polo conxunto das diferenzas lingüísticas propias de cada zona do territorio ocupado por unha lingua histórica

Variación diastrática ou sociocultural

Está formada polas diferenzas lingüísticas propias dos estratos sociais, económicos, aos que pertencen os falantes

O nivel de lingua

É a destreza lingüística que, por extracción social, cultural e educativa, posúe un falante

Nivel culto

Dición clara, corrección gramatical e riqueza léxica

Nivel medio

Respeto polas exixencias normativas e austeridade expresiva

Nivel popular

Maior uso das funcións apelativa, expresiva e fática, importancia dos códigos non verbais...

Nivel vulgar

Pronuncia descoidada, vulgarismos, palabras mal soantes

Variación diafásica ou situacional

Relacionada coas situacións nas que se usa a lingua ou co tipo de comunicación que establece o falante

Nivel de fala ou rexistro

É a modalidade expresiva dunha situación comunicativa concreta determinada polo interlocutor, a canle e o contorno

Rexistro formal

Modalidade de linguaxe científica e técnica

Rexistro coloquial

Xergas esotéricas

As funcións sociais da lingua

A función básica dunha lingua é a de servir como medio de comunicación entre os membros dunha comunidade

Función de identidade

Como se articula o pensamento e o coñecemento do mundo en cada individuo

Función familiar

Permite a interacción entre todos os membros dunha familia

Función laboral

Posibilita a comunicación no mundo do traballo

Función local

Favorece os contactos entre persoas do mesmo contorno

Función institucional

Propicia a comunicación entre o cidadán e os diferentes estamentos políticos

Función cultural

Serve como medio para expresar e recibir os saberes das ciencias, das artes e da cultura xeral

Diversidade lingüística

Linguas con estado e sen estado: as primeiras presentan un país de lingua oficial e legal, as segundas son propias de territorios sen independencia política

Linguas oficiais en máis dun estado

Portugués, español, francés... Estados unilingües, nos que se fala unha sola lingua, e estados plurilingües con varias linguas

Linguas exemoniacas

Son as que gozan dun gran prestixio social

Unha lingua é minoritaria refírese a que ten menor número de falantes en comparación con outra. Porén, unha lingua minorizada é aquela que se atopa nunha situación de subordinación respecto doutra socialmente máis valorada

Bilingüismo

Capacidade dunha persoa ou dunha sociedade para expresarse en dúas linguas

Diglosia

Situación de reparto desigual entre os usos e funcións de dúas linguas diferentes

Ecolinguismo

Marco teórico que promove o mantemento, uso e promoción da propia lingua dunha comunidade e deixa o uso doutras linguas para a relación con outras comunidades