Radioactividade natural: É o proceso de emisión espontánea de radiacións por parte de núcleos naturais inestables que se transforman noutros núcleos ata acadar unha estabilidade. A súa orixe está no núcleo dos átomos debido a unha defectuosa relación que en moitos núcleos hai entre o número de protóns e de neutróns, o que os fai inestables.
Tipos de Radiacións
Radiacións α (alfa): Son núcleos de helio constituídos por dous protóns e dous neutróns. Un núcleo cando emite unha partícula α perde dous protóns e dous neutróns, o que fai diminuír a súa masa en catro unidades e a súa carga en dúas.
Radiacións β (beta): Son electróns que saen da desintegración dos neutróns do núcleo. Un núcleo cando emite unha partícula β fai aumentar nunha unidade o seu número atómico e queda invariable o seu número másico.
Radiacións γ (gamma): Estas radiacións acompañan sempre as radiacións alfa e beta. Son de natureza electromagnética e teñen un gran poder de penetración. Poden penetrar un corpo humano totalmente. Son absorbidas, entre outros corpos, por placas de chumbo de poucos centímetros.
Serie radioactiva: É o conxunto de todos os núcleos que proceden uns dos outros por desintegración sucesiva.
Fisión e Fusión Nuclear
O termo fisión nuclear é sinónimo de rotura ou escisión nuclear. As reaccións de fisión nuclear son as reaccións nas que o bombardeo dun núcleo pesado con un neutrón produce a súa rotura con formación de dous núcleos de menor masa (co mesmo número de nucleóns) e con liberación de varios neutróns. Esta perda de masa transfórmase en enerxía segundo a ecuación de Einstein:
E = Δm · c2
Onde:
- Δm = perda de masa
- c = velocidade da luz (3 · 108 m/s)
A fusión nuclear é un proceso polo cal dous núcleos atómicos lixeiros se unen para formar un novo núcleo.
Este tipo de reaccións chámanse termonucleares porque só se poden producir a temperaturas moi elevadas (millóns de graos). De feito, emprégase a enerxía liberada nun proceso de fisión (bomba atómica) como detonador do proceso de fusión (bomba de hidróxeno).
Modelos Atómicos
Segundo a teoría atómica de Rutherford, no núcleo atópanse os neutróns (carga = 0 e masa relativa = 1) e os protóns (carga relativa = 1 e masa relativa = 1), é dicir, toda a masa e a carga positiva do átomo.
Bohr: O núcleo neste modelo permanece invariable con respecto ó modelo de Rutherford. Na codia, os electróns tamén xiran en órbitas, pero estas mantéñense porque os electróns xiran en determinados niveis de enerxía.
Orbitais: Neste modelo, como nos anteriores, o núcleo permanece invariable e os electróns na codia móvense en orbitais, que son zonas do espazo nas que existe a máxima probabilidade de atopar un electrón cun certo nivel de enerxía permitido.
Configuración electrónica:
1s2 2s2 2p6 3s2 3p6 4s2 3d10 4p6 5s2 4d10 5p6 6s2 4f14 5d10 6p6 7s2 (px,py,pz) (dxy,dyz,dxz,dx2-y2,dz2)
Números de Oxidación Comúns
Li+1, Na+1, K+1, Rb+1, Cs+1, Be+2, Mg+2, Ca+2, Sr+2, Ba+2, Ra+2, Zn+2, Cd+2, Cu+1,+2, Hg+1,+2, Al+3, Au+1,+3, Fe+2,+3, Co+2,+3, Ni+2,+3, Sn+2,+4, Pb+2,+4, Pt+2,+4, Cr+2,+3,+6, Mn+2,+3,+4,+6,+7
7b: F-1,+1,+3,+5,+7; Cl-1,+1,+3,+5,+7; Br-1,+1,+3,+5,+7; I-1,+1,+3,+5,+7; 6b: O-2,+2; S-2,+2,+4,+6; Se-2,+2,+4,+6; Te-2,+2,+4,+6; 5b: N-3,+1,+3,+5; P-3,+1,+3,+5; As-3,+1,+3,+5; Sb-3,+1,+3,+5; Bi-3,+1,+3,+5; 4b: C-2,+2,+4; Si-2,+2,+4; 3b: B-3,+3
español con un tamaño de 4,63 KB