Prozesu endergonikoa

20-
Erradiaktibitate naturalaren fenomenoa

 Erradiaktibitate naturalaren fenomenoa:
Material batzuk erradiazioa igortzeko propietatea. Erradiazio hori gorputz opakuak zeharka, airea ionizatu, zenbait substantziaren fluoreszentzia kitzika eta plaka fotografikoak inpresiona dezake._ Erradiaktibitatea Henri Becquerel aurkitu 1896. Hasieran X-izpien antzeko zela. Marie Curie, Pierre Curie eta Rutherford ikerkuntzei esker dakigu nukleotik datozen igorpenak dira._ Alfa, beta eta gamma erradiazioen

Igorpena:

  erradiazioak

 α, β, eta γ sailkatu

sarkotasunaren arabera.

Gaur egun dakigu

erradiazio mota

desberdinen jatorria eta erradiazioa nukleo atomikoan sortzen da.

Α partikula

Helio-nukleoak dira, 2 protoiz eta 2 neutroiz osatuta β partikula elektroi bizkorrak dira; nukleoko neutroien desintegraziotik, neutroi bakoitza protoi bat eta elektroi bat emanez.
γ erradiazioa elektromganetikoa, X izpiek baino maiztasun eta energia handiago._ Prozesu erradiaktiboen abiadura. Semidesintegrazioa-periodoa.
Desintegrazio-abiadura segundu bakoitzeko gertazten diren desntgra-
kop da.

N=materia desntgratu gabeko nukkeo kop. Λ konstante erradioaktiboa._ Abiadura hori negatiboa, nukleoen izaeraren menpekoa eta dagoen nukleoaren kop menpekoa da. Desintegratzeko erritmoa esponentziala da, lehenengo fasean oso azkar, nukleo kop txikiagotu eta moteldu.

Semidesntgrazio-periodoa: hasierako nukleoaen kop (No)erdira murrizteko behar den denbora (T). -

Soddy lege

Α partikula igortzean, sortzen den nukleo berriaren zenbaki masikoa 4 unitate txikiago eta zenbaki atomiko 2 txikiago. -

Farans lege

Β partikula igortzean, nukleo berriaren zenbaki masikoa ez alda, zenbaki atomikoa unitate bat gehaigo. γ erradiazioa igortzean, energia aska eta ez dago adaketarik ez masikoan ez atomikoan. Elementu berbera.