A prosa entre 1936 e 1976: os renovadores da prosa (Fole, Blanco Amor, Cunqueiro e Neira Vilas).

A Prosa entre 1936 e 1975: os renovadores da prosa (Fole, Blanco Amor, Cunqueiro E Neira Vilas)

Desde 1936 a literatura galega Deixa de existir durante máis dun decenio. No exilio publícanseA Esmorga, deBlanco Amorou Memorias dun neno labrego deNeira Vilas.

Principais liñas:1.

Continuación da prosa da Xeración Nós

Carballo Calero, autor da primeira novela de posguerra,  A xente da Barreira, 1951.2.

Realismo fantástico:Álvaro Cunqueiro

Trátase dunha literatura que mestura elementos Culturalistas de orixe árabe (Simbad), greco-latina (Orestes) ou nórdica (Merlín) con recursos da cultura popular.3.

Realismo popular:Ánxel Fole

O popular ascende á categoría De culto a través dun texto que nunca se afasta do relato oral, da xeografía Luguesa, da lingua dialectal.4.

Realismo social

Eduardo Blanco Amor

Situadas no Ourense (Auria) de principios do s. XX, plasman a vida das clases obreiras ou marxinais, denunciando as inxustizas Que padecen.5.

Realismo rural: Xosé Neira Vilas

As penurias da vida labrega, non exentas de denuncia.6.A Nova Narrativa Galega da Man dos autores máis novos, comoMéndez FerrínouCarlos Casares, unha prosa totalmente diferente e moderna./Principais Autores da etapa:

I

Álvaro Cunqueiro (1911-1981). Características:
*Mestura de Realismo e fantasía: personaxes da literatura universal (Merlín, Sinbad...) comparten con xentes do pobo galego vivencias e Preocupacións.
*Predominio da oralidade no estilo: coma os Contos de súa nai e na botica do pai, o que influíu no seu gusto pola maneira Tradicional de contar, cheo de apelacións ao oínte, comentarios do narrador, Alusións ás fontes...
*Tendencia á disgregación da novela: Non hai unha estrutura clásica de Presentación, desenvolvemento e desenlace, senón unha técnica de relato dentro Do relato, ou relatos sucesivos cun débil fío argumental.Merlín e familia(1955) é a máis coñecida: recreación Da materia de Bretaña desde a particularidade dunha perspectiva galega. Escribiu tamén libros con breves retratos de personaxes populares con toda a Aparencia de seres reais, aínda que ás veces os seus poderes ou aventuras sexan De natureza marabillosa, relacionados coas crenzas da nosa cultura tradicional.

II

Ánxel Fole (1903-1986). A súa obra está formada case exclusivamente por Libros de contos (Á lus do Candil, 1953 e Terra Brava, 1955) ambientados nesas montañas de Lugo e escritos coa lingua Que alí se fala. Seguen a técnica dos contos populares, que se contaban antes “á luz do candil” entre varias persoas. Tamén os temas seguen esa tradición Oral: contos de lobos, de aparecidos e premonicións da morte; de lendas Populares (a Santa Compaña...) combinados cun agudo sentido do humor.

III

Eduardo Blanco Amor(1897-1979). Toda a súa narrativa é en Ourense (que el chama Auria) a Principios de século. Dúas das súas novelas están consideradas do mellor da Narrativa galega./-A esmorga (1959) participa da renovación na narrativa galega da época, tanto Na temática (protagonismo compartido, das clases populares) como na forma (técnica telefónica). É a declaración perante un xuíz dun acusado que relata a Historia tráxica del e dous compañeiros, todos homes marxinais, en 24 horas de Bebedela e que acabará coa morte de todos./-Xente Ao lonxe (1972) é unha radiografía do Ourense de principios de Século a través da experiencia dun grupo de traballadores, vinculados a Organizacións de carácter obreiro e sindical, que loitan por unha escola laica E popular fronte á burguesía que pretende unha escola relixiosa. O personaxe Principal é Suso, neno de 12 anos que vai madurando ao longo da obra.

IV

Xosé Neira Vilas(1928-2015): Liñas:
-Galicia interior: a sociedade campesiña, marcada pola opresión e pola pobreza económica, Cultural e ideolóxica. Destaca Memorias Dun neno labrego (1961), o libro máis lido da literatura Galega e traducido a moitas linguas. Trátase dunha novela de estrutura sinxela, En boca dun neno que non se conforma con esa vida e se ve obrigado a Emigrar. -Galicia emigrante: mostran os problemas xerados a causa da emigración forzosa: a morriña Da terra, o illamento e as dificultades de adaptación ao mundo urbano, a loita Por saír da miseria... Historias De emigrantes (1968)./Na década dos 50, cando se inicia a Recuperación da literatura galega , xorde un grupo de mozos que incorpora á Nosa narrativa novos motivos e novas técnicas relatoras, son os integrantes Da Nova Narrativa Galega(estudada noutro tema
): intención innovadora e desexo de ruptura formal coa tradición Narrativa./O autor máis destacado é Xosé Luís Méndez Ferrín(1938), cunha obra moi variada e moi relacionada entre si, formada por Novelas e relatos curtos que comparten a creación dun mundo fantástico, con Forte presenza de violencia e elementos políticos tratados de forma alegórica.O Crepúsculo e as formigas (1961) é un conxunto de relatos nos Que deforma a realidade facéndonos dubidar se o que narra é real ou imaxinario./Outro autor que comezou coa Nova Narrativa Galega foi Carlos Casares (1941-2002), pero as súas mellores Novelas son posteriores e de feitura moito máis clásica. Nesta corrente Inscríbense o libro de relatos Vento Ferido (1967) e a novela Cambio En tres (1969).