Karga Elektrikoen Arteko Indarrak eta Eremu Elektrikoa

Bi karga elektriko puntualen arteko erakarpen- edo aldarapen-indarra bi kargen biderkaduraren zuzenki proportzionala da eta bien arteko distantziaren berbiduraren alderantziz proportzionala. Indarra magnitude bektoriala da, eta unitatea SI sisteman newton, N, da. (Marrazkia). F12 = Q1 kargak Q2 kargari egiten dion indarra. F21 = Q2 kargak Q1 kargari egiten dion indarra. INDARREN MODULUA (EKUAZIOA).

K = proportzionaltasun-konstantea. Indarren norabidea: indarra kargak biltzen dituen lerro zuzenaren norabidekoa da. Noranzkoa: kargak zeinu berekoak direnean indarra aldaratzailea da. Bi kargak aurkako zeinukoak direnean, kargek erakarri egiten dute elkar.

Distantziarako indarrak dira, eta ez da inolako ingurune materialik behar kargen artean indar horiek eragin dezaten. Beti binaka ageri dira, akzio-erreakzioaren printzipioan azaltzen denez. Hau da, F12 eta F21 indarrek modulu eta norabide berak dituzte, baina elkarren aurkako noranzkoak (akzioaren eta erreakzioaren legea). F12 = −F21

Eremu elektrikoa = Gorputz kargatu batek karga elektrikoa edukitzeagatik bere inguruko espazioaldean sortzen duen perturbazioari eremu elektrikoa deritzo. Espazioko puntu bateko eremu elektrikoaren intentsitatea, E puntu horretan jarriz gero karga positiboaren unitateak jasango lukeen indarra da. SI sisteman, eremu elektrikoaren intentsitatearen unitatea newton zati coulomb (N/C) da. (MARRAZKIA) Aurreko definizioak bidea ematen digu Q karga puntualak (edo esferikoak) sorturiko eremu elektrikoa kalkulatzeko. Horretarako, frogako q karga (karga positiboa eta unitarioa), Q kargatik r distantziara dagoen espazioko P puntuan kokatuko dugu. Puntu horretako eremu elektrikoa karga unitateko indarra izango da. E = Fe/q Eremu elektrikoaren modulua E = Fe/q = K.Q.q/r². q = K.Q/r². Eremu elektrikoaren norabidea: Q eta q kargak biltzen dituen lerro zuzena. Eremuaren noranzkoa Q kargaren zeinuaren araberakoa da. Karga negatiboa bada, eremu elektrikoa kargaranzkoa da; positiboa bada, kargatik urruntzeko noranzkoa du. Eremua erradiala da eta distantziaren berbiduraren arabera txikiagotzen da; beraz, eremu zentrala da. Eremu elektrikoaren balioa E, deneko puntuan kokaturiko q kargak jasaten duen indar elektrikoa hauxe da: F = q E

Eremu grabitatorioaren gisako edozein indar-eremu irudien bitartez adieraz daiteke, hain zuzen ere, bere indar-lerro edo indar-eremu izenekoen bidez eta baita bere gainazal ekipotentzialen bidez ere. Puntu bakoitzean eremu grabitatorioaren intentsitate-bektorearen norabidea indar-lerroen tangentea da eta noranzko berekoa. Bestalde, eremu-lerroen dentsitatea (eremu-lerroekiko perpendikularra den gainazalaren azalera-unitatea zeharkatzen duten lerroen kopurua) eremu grabitatorioaren moduluaren proportzionalada. Horren arabera, eremu-lerroak zenbat eta bilduago egon, eremu grabitatorioa hainbat eta intentsoagoa izango da. Eremu-lerroak beti masetarantz doaz; ez dira masetatik ateratzen. Gainazal ekipotentzialak = Balio bereko potentzial grabitatorioa duten puntuak biltzean, gainazal ekipotentzialak deritzen gainazalak lor ditzakegu. Gainazal ekipotentzialak eremu-lerroen perpendikularrak dira edozein puntutan. Masa bat gainazal ekipotentzial bereko puntu batetik bestera eramatean eremu grabitatorioak egiten duen lana nulua da. Masa puntualaren kasuan, potentzialak balio bera du masatik distantzia berdinera dauden puntu guztietan.