Gizarte Langintza eta Politika: Gizarte Ongizatearen Alde

- Gaiaren Delimitazioa: Honako idazlan hau gizarte langintza eta gizarte politikaren ingurukoa izango da. Hiru zatitan banatuko da: lehendabizi, Gizarte Politika, Ongizatezko Estatu eta Gizarte Langintza; gero, Gizarte Politika, Gizarte Langintza eta Herritargoari buruz landuko da; eta amaitzeko, Gizarte Langintza, Gizarte Politikan gauzapen gisa inguruan hitz egingo dut idazlana amaitzeko.

- Hori dela eta, gai hau garrantzitsua da; izan ere, gizarte-politikaren helburua biztanleriaren gizarte-ongizatea bilatzea da, eta horrek bizi-kalitate hobea lortzea dakar berekin. Gizarte-langintzaren rola sustatzailearena da, eta gizarte-ongizatea du helburu. Ildo horretan, gizarte-politikarekin lotzen da, eta haren rol nagusia hartzen da kontuan: etengabe ari den gizarte-eragilea izatea, ideiak eta proiektuak sortzeko gaitasuna izatea, profesional proaktiboa izatea, eta egungo eskaerei aurre egiteko eta gizarte-ongizatearen ikuspegitik ikusten den aldaketa sortzeko arlo guztiak integratzeko trebetasuna du.

- Kontzeptuak

- Problematika: Konplexutasunaren teoriak aukera ematen du ulertzeko gizarte-sistemak ez direla linealak, dinamikoak direla, berrantolatu daitezkeela eta, horretarako, sistema horiei eusten dieten sareen mende daudela. Sistema horretan gizarte-langileak elkarrekin bizi dira, eta, beraz, haien ekintza eta ituna aukera etengabea da. Problematika, beraz, bizi garen gizartea da; izan ere, gizarte-politikak beti estatukoak dira, eta hori oztopo bat izan liteke, Estatua baita gure lanbidearen enplegatzaile nagusia, eta, beraz, gure lanbide-jardunaren inguruan itxaropen zehatzak daude.

- Hipotesi Nagusiak:

- Gizarte langileek ez dute garrantziarik gizarte politikak diseinatzerakoan.

- Gizarte politiketan gizarte ikuspegia falta da.

- Eskema:

- GARAPENA:

Gizarte langintza eta gizarte politika estuki lotuak daude. Gizarte-politikek eta gizarte-lanak gizarte-premiak asetzeko eta herritarren ongizatea sustatzeko funtsezko helburua partekatzen dute. Gainera, gizarte-lana gizarte-politikak ezartzeko mekanismo bat da (edo izan beharko litzateke). Bai gizarte-politikak bai gizarte-lana biztanleriaren eskubide sozialen defentsari eta sustapenari lotuta daude.

Biek oinarrizko zerbitzu eta baliabideak (hala nola etxebizitza, osasuna eta hezkuntza) modu ekitatiboan eskuratzea bermatu nahi dute. Hontaz gain, gizarte-lanak berebiziko garrantzia du biztanleriaren benetako beharrak identifikatzeko, bai banaka, bai komunitate-mailan. Informazio horrek gizarte-politikak formulatzeko prozesua elikatzen du, politika horiek identifikatutako beharrei behar bezala helduko dietela ziurtatuz.

Zergaitik da beharrezkoa gizarte langileak gizarte politiketan parte hartzea?

Komunitatearen beharrak zuzenean ezagutzea: Gizarte-langileek harreman zuzena dute zerbitzatzen dituzten pertsona eta komunitateekin. Komunitate horien errealitateak, erronkak eta beharrak sakon ulertzen dituzte, eta, horri esker, arazoak zehatz identifika ditzakete eta konponbide eraginkorrak proposatu.

Ikuspegi holistikoa eta testuinguruan kokatua: Gizarte-langileek arazoak modu isolatuan ikusteaz gain, arazo horiek garatzen diren testuinguru zabalena ulertzen dute. Pertsonen eta komunitateen bizitzan eragina duten faktore sozial, ekonomiko, kultural eta emozionalak aintzat hartzen dituzte, eta, horri esker, politika osoagoak eta eraginkorragoak diseinatu ahal dituzte.

Pertsona eta komunitatea ardatz dituen ikuspegia: Gizarte-langileek pertsona eta komunitatea ardatz dituen ikuspegia hartzeko gaitasuna dute, eta horrek esan nahi du pertsonen esperientzia eta ikuspegi indibidualak balioesten dituztela eta laguntza komunitarioko sareak indartzearen garrantzia aitortzen dutela. Horrek bermatzen du diseinatutako politikek, oinarrizko premiei heltzeaz gain, parte-hartzea eta gizarteratzea ere sustatuko dituztela.

Justizia soziala eta ekitatea sustatzea: Gizarte-langileek berezko konpromisoa dute justizia sozialarekin eta ekitatearekin. Gai dira desberdintasun sozialak identifikatzeko eta horiei heltzeko, eta pertsona guztien eskubideen eta duintasunaren alde borrokatzeko. Erabakiak hartzean parte hartzeak bermatzen du gizarte-politikak inklusiboak izatea, desberdintasunekiko sentikorrak izatea eta desberdintasunak murriztera bideratuta egotea.

Politiken inplementazio eraginkor eta efizientea: Komunitateen behar eta erronkekin ohituta daudenez, gizarte-langileek praktikan bideragarriak eta eraginkorrak izango diren politikak sortzen lagun dezakete. Gizarte-programak eta -zerbitzuak ezartzen duten esperientziak informazio baliotsua ematen die zer esku-hartze diren eraginkorrenak eta nola egokitu daitezkeen testuinguru espezifikoetara.

Gaur egungo gizarte politiketan gizarte langileek duten papera:

1. Asimetria gizarte-arazoen ezagutzan eta hierarkizazioan: Asimetria dago ezagutzaren transmisioan, eta gizarte-arazo batzuk beste batzuen gainetik lehenesteko joera. Egoera horren ondorioz, gizarteekin harreman zuzenean dauden eta haien premiak hobeto ulertzen dituzten gizarte-langileen beharrak eta ikuspegiak ez dira behar bezala aintzat hartzen politiken diseinuan. Adibidea: Udalerri batean, gizarte-langileek gazteentzako laguntza emozionaleko programen beharra gero eta handiagoa dela jakinarazten dute, antsietate eta depresio kasuen gorakada dela eta. Hala ere, tokiko agintariek lehentasuna ematen diote gazteek arazoetatik urrun egoteko jarduera fisikoak behar dituztela uste duten kirol-programak finantzatzeari.

2. Deskonexioa erabiltzaileen eskaeren eta benetako beharren artean: Askotan, erabiltzaileek eskari zehatzak planteatzen dituzte, baina azpian dauden beharrak desberdinak izan daitezke. Gizarte-langileek, pertsonekin eta komunitateekin harreman zuzena dutenez, benetako behar horiek sakonago uler ditzakete. Hala ere, politikak diseinatzeko prozesuan parte hartzen ez badute, behar horiek oharkabean pasa daitezke.

Adibidea: Landa-komunitate batean bizi diren adinekoen talde batek jolas-jarduera gehiago eskatzen ditu komunitate-zentroan, baina gizarte-langileek onartzen dute benetako premia arreta mediko mugikorreko zerbitzu bat dela, inguruan arreta medikoa jasotzeko aukerarik ez dagoelako.

3. Burokraziaren eta hierarkiaren eragina erabakiak hartzerakoan. Sistema burokratikoen zurruntasunak eta hierarkiak mugatu egin dezakete gizarte-langileek politiken diseinuan duten parte-hartze eraginkorra. Erabakiak goragoko mailetan hartzen badira, eremutik eta eguneroko errealitateetatik urrun, litekeena da gizarte-langileen ikuspegiak eta ezagutza behar bezala kontuan ez hartzea.

Burokratizazio horrek gizarte-langileen eta erabiltzaileen arteko harreman zuzenik eza dakar, eta horrek zaildu egiten du herritarren benetako beharrak erabat ulertzea. Sistema burokratikoaren zurruntasunak eta hierarkiak kasuen tratamendu homogeneoa eragin dezakete, pertsona edo komunitate bakoitzaren banakako eta testuinguruko berezitasunak kontuan hartu gabe. Adibidea: Gizarte-langileek aldaketak proposatzen dituzte etxebizitza-sorospenetarako hautagarritasun-irizpideetan, familien errealitate ekonomikoak hobeto islatzeko, baina dauden politikak aldatzea zaila da, administrazio-prozeduren zurruntasuna dela eta.

4. Indibiduoari garrantzia ematea kolektiboari buruz: Gizarte-politiketan norbanakoari lehentasuna emateko joerak gizarte-langileen ikuspegiak bazter ditzake; izan ere, gizarte-langileek ikuspegi zabalagoa izan ohi dute zerbitzatzen dituzten komunitateen premiei buruz. Herritar bakoitzaren eskubide indibidualak aitortzea garrantzitsua bada ere, banakakoan bakarrik zentratzeak arazo sozialen dimentsio estrukturalak eta sistemikoak alde batera uztea ekar dezake. Hori bazterketaren eta desberdintasunaren arrazoi sakonei heltzen ez dieten azaleko esku-hartzeetan gerta daiteke. Adibidez: Garapen komunitarioko programetan inbertitu beharrean, gizarte-politikak lan-gaikuntzarako banakako dirulaguntzetan zentratzen dira, eta horrek alde batera uzten du komunitatearen barruan laguntza- eta elkartasun-sareak eraikitzearen garrantzia.

5. Zerbitzuen ezarpenean bereiztea eta baztertzea: Arazoak daude gizarte-zerbitzuen ezarpenean, hala nola talde batzuen bazterketan, hala nola atzerritarrengan. Gizarte-langileek, talde horiekin harreman zuzena dutenez, beren premien eta erronken ikuspegi osatuagoa eskain dezakete, eta hori kontuan hartu beharko litzateke diseinuan.

ONDORIOA: Hipotesia baieztatu. Gizarte-politiken eta gizarte-lanaren analisiak gizarte-premiei eraginkortasunez heltzeko gaitasunari eragiten dioten hainbat erronka eta gabezia erakusten ditu. Politika eta praktika profesional horietan ikuspegi sozial egokirik ez izatea oztopo garrantzitsua da gizartean esku-hartze eraginkorra eta bidezkoa lortzeko.

Erronkei aurre egiteko, funtsezkoa da ikuspegi integralagoa eta parte-hartzaileagoa hartzea gizarte-politiken diseinuan, ezarpenean eta ebaluazioan eta gizarte-lanaren praktikan. Horretarako, erabakiak hartzeko prozesuetan gizarteko sektore ahulenek parte-hartze eta ordezkaritza handiagoa izan dezaten sustatu behar da, bai eta eragile eta gobernu-maila desberdinen arteko koordinazioa eta lankidetza sustatu ere. Gainera, beharrezkoa da gizarte-arazoen dimentsio estrukturalak eta sistemikoak ezagutzea eta horiei heltzea, eta sentsibilitate handiagoa sustatzea pertsona edo komunitate bakoitzaren banakako eta testuinguruko berezitasunekiko. Gizarte-ikuspegian oinarritutako ikuspegi baten bidez bakarrik egin ahal izango dugu aurrera gizarte bidezkoago, inklusiboago eta bidezkoagoetarantz, gizarte-bizitzaren konplexutasunak eta dibertsitateak kontuan hartuta.

- Irekidura