Filosofía de Nietzsche: Vontade de Poder, Superhome e Eterno Retorno

A Filosofía de Nietzsche: Vontade de Poder, Superhome e Eterno Retorno

No terceiro período, cando escribe a súa obra principal, Así falou Zaratustra, Nietzsche substitúe a Dioniso por Zaratustra para que se mande ao diaño todo consolo metafísico. Os temas principais deste libro e da filosofía de Nietzsche son a Vontade de Poder, o Superhome e o Eterno Retorno.

A Vontade de Poder: Creación e Destrución de Valores

O interese de Nietzsche polos valores fai que a Vontade de Poder sexa fundamentalmente a vontade creadora de valores e aniquiladora dos valores anteriores. Nietzsche advírtenos que calquera intento de colocar outro ser como fundamento desa realidade, arrastrada na súa caída pola morte de Deus, non poderá escapar do mesmo fracaso. De aí que a súa ontoloxía teña que entenderse como unha ontoloxía negativa.

A vontade non pode entenderse como expresión dunha vontade individual, como o que eu quero ou desexo. Nietzsche fai unha crítica radical da noción de suxeito. Se o ser é devir, o devir acontece en Nietzsche como unha constante produción e destrución de formas. Faino desde aquilo que ten o poder de producir e destruír: a vontade. Non hai ninguén, nada que deveña. Non existe ningún suxeito nin fundamento do devir, senón mera e simplemente devir. Vontade de Poder quere dicir que o mundo enteiro está constituído por unha enerxía que se expresa en forzas contrapostas.

O Superhome: Un Tránsito cara o Superior

A Vontade de Poder impón límites como exhibición dese poder. Pero esa imposición de límites nunca é definitiva, reformúlase nun impulso insaciable de querer máis. Aceptar esta vontade abre ao home a perspectiva de dicir si aos instintos, ao corpo, de integrar toda a complexidade do mundo e a vida, tamén a dor e a mesma morte, que deixan de verse como ameazas. A Vontade de Poder busca un control crecente. Esa pugna polo incremento de poder dase entre diversas forzas en combate permanente pola supremacía. Chamamos verdadeiro o que nos é indispensable para vivir. Todo ente desenvolve a súa visión do mundo como un medio para satisfacer a súa Vontade de Poder.

O home non é un punto final na evolución, senón un tránsito cara o superior: o Superhome. O Superhome é o novo home. Nietzsche considera que o home da súa época é anterior ao Superhome, o incapaz de desprezarse a si mesmo. Para Nietzsche, a vida é Vontade de Poder. Cada forma de existencia expresa unha Vontade de Poder. O home non é o punto final da Vontade de Poder, senón unha ponte cara o Superhome. O Superhome non se integra en ningún tipo de historicismo, non se predica a súa figura como un produto do devir necesario da historia. O Superhome é un mito, unha meta para a vontade.

O Eterno Retorno do Mesmo e as Metamorfoses do Espírito

Pero Zaratustra non só anuncia un home novo, tamén é o mestre do Eterno Retorno do Mesmo. Segundo Nietzsche, o espírito debía experimentar tres metamorfoses:

• Camelo: É un animal que precisa moi pouca auga para percorrer longos treitos de deserto. Simboliza a humanidade que viviu enganándose a si mesma.
• León: Feitos fortes e austeros como camelos, habemos de converternos en leóns para pelexar contra o dragón dos valores. Agora temos que quitarnos a pesada armadura das normas ás que obedecemos no noso adestramento como camelos.
• Neno: O león aínda non é quen de crear novos valores. É preciso para iso que se transforme en neno. Co neno alcánzase a liberdade. O neno é a inocencia dun novo comezo.

Co tránsito ao Superhome cumprirase a transmutación dos valores, porque, para o Superhome todo é, como para o neno, xogo. O Superhome representa un novo comezo no Eterno Retorno. Posúe o poder de crear valores e vive fiel á terra.