A Filosofía das Leis en Santo Tomé de Aquino: Conceptos Clave e Implicacións Éticas

1. Eternidade do mundo. O mundo é eterno desde a creación por Deus.
2. Inmortalidade da alma. O entendemento axente non é universal e inmortal, senón inmortal a nivel particular.
3. Teoría da dobre verdade. Ao solucionarse as outras teses, esta xa non existe porque xa non hai contradición.

Leis en Santo Tomé de Aquino

Lei Natural

A Lei Natural (con orixe en Aristóteles) é observada por Tomé de Aquino como un conxunto de comportamentos que se extraen do ser humano e que se manifestan na polis. Tomé afirma que, por natureza, no ser humano existen as seguintes tendencias:

• Tendencia á substancia: Isto significa que calquera ser (incluídas as persoas) tende a conservar a súa propia substancia.
• Tendencia animal: Como animais, tendemos a reproducirnos. Isto dá lugar a unha descendencia (fillos), e a estes fillos hai que educalos e mantelos, o que constitúe un deber moral do comportamento humano.
• Racionalidade: As outras tendencias poden observarse grazas á existencia da racionalidade. Nós tendemos a coñecer a verdade, e este coñecemento lévanos a vivir en sociedade. Para iso, temos o deber moral de buscar a xustiza, a paz e a orde, pois vivir en sociedade implica iso.

Propiedades e Características da Lei Natural

É dicir, calquera persoa pode comprobar que en si mesma existen estas tres tendencias:

• Universais: Danse en todos os individuos.
• Inmutables: Non hai cambio.

Polo tanto, as tres tendencias non cambian ao longo do tempo, senón que se manteñen.

Lei Positiva

É a lei que afirma a lei natural (explicita a lei natural). Presenta as seguintes características:

• A existencia da lei positiva é unha esixencia da lei natural. A vida en sociedade só é posible en base a unhas normas legais que regulan a convivencia. De aquí dedúcese que a lei positiva non é caprichosa nin de puro arbitrio, senón algo esixido pola propia natureza humana, pois o ser humano é un ser social.
• A lei positiva vén a ser a prolongación da lei natural, é dicir, a concretización das normas morais naturais que non están detalladas na lei natural.
• A esencia da lei natural ten que ser respectada pola lei positiva. Polo tanto, o marco da lei natural vén a ser o que sinala os límites dentro dos cales se ha de organizar a lei positiva. Desta maneira, a moral e o dereito estarán organizados para acadar a xustiza.

Lei Divina ou Eterna

Precedentes desta lei: Heráclito (logos), Estoicos (logos), Séneca e Santo Agostiño, xa que este dicía que Deus era o ordenador de todo o universo. Un animal, un vexetal… están rexidos por leis físicas. Isto quere dicir que non poden coñecer as leis que os rexen. En cambio, nós podemos coñecer as leis que nos regulan, e esta é a base da lei natural. Segundo Santo Tomé de Aquino, a totalidade do universo está ordenada por Deus, que vén a ser a causa creadora. Esta ordenación recibe o nome de lei divina, que para outros autores se denomina eterna. Entón, esta lei divina vén a ser reitora, é dicir, a que regula todos os actos e elementos, pero non regula a todos por igual; a excepción é o ser humano. Para Tomé de Aquino, a felicidade do ser humano está en Deus.