Explorando a Nova Narrativa Galega: Movemento, Autores e Obras Esenciais

A Nova Narrativa Galega (NNG): Innovación e Renovación Literaria

A Nova Narrativa Galega (NNG) é un movemento literario que reúne un grupo de escritores e escritoras galegos que publicaron as súas obras desde finais dos anos 50 ata os anos 70. Estes autores buscaban renovar e revitalizar o xénero narrativo galego, afastándose dos modelos tradicionais e inspirándose en autores modernos internacionais.

Características Principais da NNG

• Personaxes: Anónimos, marxinais, desorientados, desequilibrados e en estados patolóxicos (como tolemia ou delirio).
• Exploración do subconsciente: Temas como traumas, soños e pesadelos, tomados da psicanálise de Freud.
• Ambientes urbanos: Descricións de espazos claustrofóbicos e sórdidos.
• Ruptura da linearidade temporal: O argumento avanza e retrocede constantemente.
• Pluralidade de voces narrativas: Varios narradores nun mesmo relato.
• Predominio do monólogo interior: O narrador reproduce os pensamentos dos personaxes tal como brotan.
• Técnica do ollo cinematográfico: O narrador actúa como unha cámara que observa con obxectividade o que perciben os sentidos.

Autores Destacados da Nova Narrativa Galega

Entre os escritores máis representativos da NNG atopamos a Gonzalo R. Mourullo, Xosé Luís Méndez Ferrín, Carlos Casares e María Xosé Queizán.

Xosé Luís Méndez Ferrín: Obra e Evolución

A obra de Xosé Luís Méndez Ferrín pode dividirse en varias etapas:

• Primeira etapa (anos 60): Destaca O crepúsculo e as formigas (1961).
• Segunda etapa (anos 70): Inclúe obras como Elipsis e outras sombras e Retorno a Tánger Ata.
• Terceira etapa (desde 1980): Combina a fantasía e as recreacións míticas da materia de Bretaña co compromiso político. Algunhas obras representativas son Arnoia, Arnoia e Arraiano. Tamén é autor da obra teatral Celtas sen fillo.

A Poesía de Xosé Luís Méndez Ferrín: Temas e Estilo

A súa poesía caracterízase polo uso dunha lingua coloquial e popular, cun discurso directo e claro, e pola presenza constante de metáforas e imaxes simbólicas, que organiza en dúas series opostas:

• Elementos positivos: Como luz, alborada, brancura, lume, pomba, vento ou bandeira, que evocan a esperanza, a liberdade e a xustiza. Estes termos remiten a un pasado feliz ou expresan o desexo dun futuro mellor.
• Elementos negativos: Como noite, sombra, negro, cinza, pozo, túnel ou cadea, que reflicten a escuridade e o peche. Aluden ao presente da ditadura franquista e transmiten ideas de medo, opresión, inxustiza ou rabia.

Na súa obra poética diferéncianse tres grandes liñas temáticas:

• Poesía social: De carácter reivindicativo, coa que denuncia as inxustizas e defende aos oprimidos. Esta liña está moi presente en obras como Longa noite de pedra (1962), unha das máis emblemáticas da poesía galega contemporánea.
• Poesía intimista: Centrada no desacougo existencial e na saudade pola infancia, a terra natal ou o paso do tempo.
• Poesía satírica: Na que denuncia con humor e ironía a mesquindade humana, como se pode ver en Cantigas de escarnio e maldicir (1968) ou Antipoemas.

Carlos Casares: Narrativa e Temáticas

Entre as obras de Carlos Casares destacan Vento Ferido e Xoguetes para un tempo prohibido. Outras das súas narracións sitúanse nun pasado histórico, como as lúdicas historias dos séculos X-XX en Os escuros soños de Clío, ou a chegada do cine no século XX en Ilustrísima. Tamén cultivou a literatura infantil.

María Xosé Queizán: Contribución á NNG

María Xosé Queizán é outra figura relevante da Nova Narrativa Galega, coñecida pola súa contribución á renovación da literatura galega.