Eremu Magnetikoaren Propietateak eta Erradioaktibitatea

Eremu magnetiko uniforme batek karga puntual batean eragindako indarraren propietateak.
- Karga mugimenduan badago, indarra kargaren beraren abiadurarekiko eta balioarekiko proportzionala da.
- Abiadura hori eremuarekiko paraleloa bada, indarra deuseztatu egiten da.
- Gainerako norabideetarako, indarra eremuarekiko eta abiadurarekiko perpendikularra da.
Ohar horietatik ondorioztatzen da Lorentz-en Legea:

Horrela, partikula bat eremuarekiko abiadura perpendikularra duen eremu magnetiko batean sartzen bada, mugimendu zirkular uniforme bat trazatuko du, indarra abiadurarekiko perpendikularra baita, eta, beraz, azelerazio normala dago, abiadurarekiko perpendikularra.

Lorentz-en Legea korronte-elementu bati aplika daiteke:

Korronte elektriko bat, definizioz, karga-mugimendu bat da. Mugimenduan dagoen karga batek indar bat eragiten duen eremu magnetiko bat sortzen duenez mugimenduan dagoen beste karga baten gainean, intentsitate bereko 2 korronte paralelo, hurbil eta mugagabe dituenez, eremu magnetikoak sortzen dira.

Biot eta Savanten bidez, I1eko eroaleak B1j eremua sortuko du, eta I2koak, B2i eremua:

Lorentz-en ekuazioan eremu magnetikoaren adierazpena ordeztuko dugu, erakartzen dituen Laplace indarra aurkitzeko:

Luzera-unitateko, honela geratuko dira biak:

- Indar berdinak dira moduluan eta norabidean, kontrako zentzuarekin. Akzio-erreakzio indarrak dira.
- I1ek eta I2k zentzu desberdina badute, gaitzespen-indarrak izango dira.

Anperio honela definitzen da: hutsetik metro batera dauden 2 eroale paralelori egin behar dien korrontearen intentsitatea, eroalearen luzera-unitateko elkarrenganako erakarpen-indarra 2 ^ 10 ^ -7N/m izan dadin.

Alternadore bat makina elektriko bat da, errotazio-energia mekanikoa energia elektriko bihurtzen duena, bereziki korronte alternoan. Indukzio elektromagnetikoaren printzipioan oinarritzen da, bobina bat eremu magnetiko baten barruan mugituz edo alderantziz. B eta S konstanteak diren arren, bi bektoreen arteko angelua aldatu egiten da:

Horregatik, S azalera duen N espirako bobina bat izanda, fluxua da:

Fluxu-aldaketak Faraday-Lenz bidez sortuko du:

Gaur egun, alternadorea zentral hidroelektrikoetan, aeolikoetan eta autoetan erabiltzen da, eta oso garrantzitsua da AC energia elektrikoa ematen digulako.

GRAFIKOKI:

NBSw V-ko korronte alternoa lortuko dugu maiztasun horrekin.

Efektu fotoelektrikoa metal batetik elektroiak isurtzean datza, maiztasun handiko argiaren eragina jasaten baitu (ikusteko modukoa edo UV).

• V = O bada, elektroiak kolektorera iristen dira Ez nahikoa badute.
• V>O bada, potentzial-aldeak lagundu egiten du iristen.
• V < O bada, potentzial-diferentziak geldiarazi egiten du.
Elektroirik kolektorera iristea eragozten duen V hori VO BALAZTATZEAREN POTENTZIAL KRITIKOA da.

Ohartu zen:
1) Metal bakoitzerako, efektu fotoelektrikoa gertatzen ez den Ni maiztasuna dago.
2) Efektu fotoelektrikoa berehala gertatzen da.
3) Korronte elektrikoaren intentsitatea (I) Ic erradiazio intzidentearekiko proportzionala da.
4) Metal bakoitzerako, Vo eta Ezmáx independenteak dira Ic.

3. emaitza da fisika klasikoarekin kontraesanean ez dagoen bakarra:

• Fisika klasikoaren arabera, 1 eta 4rako uhinaren energia intentsitatearekiko proportzionala da, horregatik maiztasuna eta abiadura ere bai.
• 2rako, argiztapenaren hasieraren eta korrontearen agerpenaren artean atzerapen-denbora bat egon beharko litzateke.

1905ean, Einsteinek, Max Planeten lanean oinarrituta, energiaren atzipena energia (fotoi) kantitate diskretuetan egitea proposatu zuen eta honako hau adierazi zuen:

Esan zuen argiaren energia hau elektroiaren energia zinetiko bihurtzen dela eta bereizteko egin behar duen lana:

ERRADIOAKTIBITATEA:
substantzia batzuk erradiazioa igortzeko gai diren fenomenoa, argazki-plakak inprimatzen dituena, gasak ionatzen dituena, fluoreszentzia sortzen duena. Uranioa, irratia edo polonioa. Hori gertatzen da nukleo ezegonkorra material erradioaktiboetan desintegratzen delako. Kanpoko faktoreekiko independenteak diren prozesuak dira, espontaneoak eta asterionetik kontrolaezinak direnak.

3 PARTIKULA ERRADIOAKTIBO:

Natura:

Karga elektricoa (e^-)

Abiadura

Energia (MeV)

Botere ionizatzailea

Penetrazio boterea

Prozesu erradioaktibo sinple guztietan lege esponentzialdekaria jarraitzen dute:

Siendo : N los núcleos restantes, No los núcleos iniciales y t el tiempo transcurrido.

Se define el periodo de semidesintegración en el momento en el que N=No/2 , relacionando la vida media (e) y la vida media (e) y la ate. desintegración .

FAMILIA ERRADIOAKTIBOAK: 3 familia natural erradioaktibo ezagutzen dira, eta hirurek berunean amaitzen dute (Pb).
1 U-238
2. Th - 232
3. Po - 239

DESINTEGRAZIO ERRADIOAKTIBOAREN LEGEAK; SODDY ETA FAJANS
                                          Atomo erradioaktibo batek alfa partikula bat igortzen duenean, atomoaren masa (238) 4 unitatetan murrizten da eta 92 zenbaki atomikoa 2 unitatetan.
                                          Masa atomikoa (a) mantendu egiten da eta zenbaki atomikoak (6) unitate bat handitzen du.
                                          Ez da aldatzen ez masa ez zenbaki atomikoa. HV energia kopuru bakarra galtzen du

Fisio nuklearra nukleo batera neutroi geldoak bonbardatzea da, normalean U-235, eta, beraz, oso ezegonkorra bihurtzen da eta nukleo arinagoetan desegiten da.

ZENTRAL NUKLEARRAK: Funtzionatzeko beharrezkoa da: abiadura moteltzeko substantziak, neutroien abiadura murrizteko, fisioa gertatzeko abiadura txikiagoan joan behar baitute; eta elektroien substantzia harrapatuak, kate-erreakzioa kontrolatzeko. Uranio-aztarnategiek % 1 inguru baino ez dute uranio fisionagarria (U-23s), eta, beraz, aurretik aberaste-prozesu batetik igaro behar dute.
BOMBA ATOMIKOA. Kate-fisioko erreakzio bat da, abiadura leherkorrean sortzen eta indartzen dena. Kritika baino masa gutxiagoko (erreakzioa hasteko beharrezkoa den gutxienekoa) 2 zati uranio edo plutonio ditu. Lehergai klasiko baten bidez, Z zatiak elkartzen dira, eta horiek neutroien harrapatutako materialez bereizita mantentzen dira, masa kritikoa lortuz eta erreakzioa hasiz.
MASA GALTZEA: Fisioa masa galtzeari esker sortzen da, nukleoi astunak edukitzetik nukleo arinak izatera pasatzen baita, energia askatuz. Unibertsoaren eraketan, masa akats bat gertatuko da (Am), eta lotura energia gisa defini daiteke. Einsteinek ere lotura hausteko beharrezko energia bezala definitzen du, formula lortuz.

Fusio nuklearra nukleo nuklear nuklear astunen fusio gisa definitzen da, nukleo astunak (nukleoi arinak) lortzeko, energia askatuz:

Bi nukleoen fusioa egiteko orduan, bien gaitzespenaren arazoa agertzen da, karga positiboak dituztelako. Bi irtenbide daude:
1) Bi nukleoetako bat azkartzea eta beste bat haren aurka jotzea.
2) Plasma lortzeko tenperatura igotzea.
Fusioa oraindik garatzen ari da; gehien erabiltzen diren zentralak Tokamak dira (forma toroidala), eta horiek aipatutako bigarren metodoa erabiltzen dute. Aurretik, hutsean jartzen dira, euste-eremu magnetiko baten bidez.
HIDROGENO PONPA: Barruan fisio ponpa bat, tenperatura handitzen duena erreakzioa hasi ahal izateko.
MASA GALTZEA: Masa galtzearen ondorioz sortzen da fusioa, nukleoi astunak edukitzetik nukleo arinak izatera pasatzen baita, energia askatuz. Unibertsoaren eraketan, masa akats bat gertatuko da (Am), eta lotura energia gisa defini daiteke. Einsteinek ere lotura hausteko beharrezko energia bezala definitzen du, formula lortuz.