Comunicación Oral e Diversidade Lingüística: Conceptos Fundamentais

Formas de Comunicación Oral e Conceptos Lingüísticos

O Debate: Diálogo Formal Argumentativo

O debate é un diálogo formal e oral, de carácter argumentativo, no que dúas ou máis persoas expoñen a súa opinión sobre un tema. As súas partes son:

• Introdución: O moderador presenta os participantes e o tema.
• Exposición inicial: Os participantes expoñen a súa postura sobre o tema.
• Discusión: Os interlocutores confrontan e argumentan as súas posturas.
• Conclusión: Os participantes expoñen a súa postura final.
• Despedida: O moderador resume as opinións e pon fin ao debate.

O Discurso: Persuasión e Preparación

O discurso é cando un emisor se dirixe a un auditorio para convencelo de algo. É planificado, oral, con carga argumentativa e adoita esixir unha preparación escrita.

A Conferencia: Exposición Especializada

A conferencia é un xénero oral no que unha persoa de prestixio nun tema desenvolve ese tema, establecido previamente. Se ao final hai un coloquio, os asistentes poden formular preguntas ao conferenciante.

Perífrases Verbais: Estruturas Gramaticais

As perífrases verbais son construcións que expresan matices de:

• Temporais: Indican futuridade ou inminencia da acción.
• Modais: Expresan obriga ou probabilidade.
• Aspectuais: Describen a acción no seu comezo, en desenvolvemento, rematada ou a reiteración da acción verbal.

Unidade e Variedade da Lingua

1. Lingua Común e Variedades Lingüísticas

As linguas non son estáticas e inmutables, senón que cambian e son moi versátiles. Hai diferentes dimensións da lingua, pero por riba desas diferenzas, todos falan unha mesma lingua. Todas as linguas vivas teñen múltiples variedades, determinadas por factores temporais, socioculturais, espaciais e situacionais.

2. Variación Territorial: Os Dialectos

Todas as linguas teñen variedades máis ou menos acusadas nas zonas do seu territorio. As variedades moi diferenciadas e características chámanse dialectos.

3. Variación Sociocultural: Niveis e Linguas Especiais

Ás variedades sociais e culturais chamámoslles niveis da lingua:

• Nivel culto: Moi elaborado, con corrección moi coidada e uso de formas de prestixio.
• Nivel medio: Coloquial ou familiar, é o empregado pola maioría da xente.
• Nivel vulgar: Descoidado coa corrección e cun uso de formas desprestixiadas.

Tamén pertencen á variación sociocultural as linguas especiais ou de grupo, pertencentes a determinadas actividades profesionais ou gremiais. Poden ser:

• Tecnolectos: Uso de tecnicismos moi especializados.
• Xergas: Teñen un carácter mesmo de diferenciación grupal.

4. Variación Situacional: Os Rexistros Lingüísticos

Un individuo pode expresarse de maneira distinta segundo a situación na que estea. Non se fala igual cando se expón un tema en público que cando se fala cos amigos. Estas variacións son os rexistros ou niveis de uso. Poden ser:

• Formais: Coidado na corrección e na exactitude.
• Informais: Prima a inmediatez e o pragmatismo sobre a atención á norma.

Todos estes cambios non impiden que os falantes se sintan pertencentes a unha mesma lingua, unha lingua común.