Autores da literatura galega: poesía e narrativa

Luís Seoane

A poesía de Luís Seoane ten como tema principal a emigración e o exilio (poesía social). Cos seus versos, tenta darlles voz aos emigrantes galegos. Destacan obras como Fardel de exiliado, As cicatrices e Na brétema, Sant-Iago.

Eduardo Blanco Amor

A obra narrativa de Eduardo Blanco Amor é moi importante porque introduciu novos temas e formas de narrar na literatura galega. Entre as súas obras máis coñecidas están A esmorga, Xente ao lonxe e Os biosbardos.

Celso Emilio Ferreiro

(Non se proporciona información sobre Celso Emilio Ferreiro no texto orixinal, pero é unha figura clave na literatura galega, polo que se debería incluír información sobre el).

Manuel María

Manuel María cultivou diversos xéneros. En Terra Chá amosa unha poesía intimista e de desacougo, mentres que en Documentos persoais e Remol fai crítica social. Co remate da ditadura, as súas obras derivan a temas de carácter íntimo ou amoroso, como en A primavera de Venus.

Bernardino Graña

Bernardino Graña escribiu teatro e narrativa, pero a poesía foi a súa principal obra. Non vexo nin Vigo nin Cangas e Profecía do mar valéronlle o apelativo de «poeta do mar», pois o tema principal delas é o mar e a vida mariñeira. Despois publicou tamén Himno verde, Sen sombra e sen amor e Acendede as almenaras. A súa poesía distínguese pola exaltación da vida e da natureza, contemplada desde unha ollada chea de paixón e optimismo. O tema do amor tamén aparece na súa obra con frecuencia.

Xohana Torres

Xohana Torres escribiu Do sulco, libro inaugural da colección Illa Nova que a editorial Galaxia creou para escoller as obras dos escritores desta xeración. En Estacións e Tempo de ría ofrécenos unha voz chea de autenticidade, que, con imaxes cargadas de simbolismo, nos fala da vida, da importancia do tempo e do papel fundamental que ten para ela a paisaxe que a rodea. A totalidade da súa poesía foi recollida en Poesía reunida.

Xosé Neira Vilas

A obra narrativa de Xosé Neira Vilas é amplísima. En Memorias dun labrego, o protagonista é un neno aldeán que nos conta como é a súa vida e os conflitos que lle toca vivir, ás veces cargados de dramatismo. A través del, nunha prosa sinxela e vibrante, obtemos un relato fiel da Galicia campesiña. Cartas a Lelo e Aqueles anos do Moncho son de temática semellante á anterior. En Historias de emigrantes novelou a vida dos emigrantes galegos en América e a dos labregos.

Xosé Luís Méndez Ferrín

A vida de Xosé Luís Méndez Ferrín está fortemente marcada pola militancia política. Participou na creación de varios partidos nacionalistas galegos. A súa obra narrativa está escrita nunha prosa onde se combina de xeito maxistral a dureza e o lirismo. Os temas poden ser moi diversos, desde relatos realistas a outros de terror, e moitos tinguidos cun claro trasfondo político. Destacan O crepúsculo e as formigas, Arrabaldo do norte (Nova Narrativa), Retorno a Tagen Ata (relato breve cargado de simboloxía política), Antón e os inocentes e Arnoia, Arnoia. Tamén desenvolveu unha obra poética de temática comprometida e de riqueza formal que influíu moito nos novos poetas, como Con pólvora e magnolias.

Carlos Casares

Todas as obras de Carlos Casares están moi traballadas tecnicamente e cunha linguaxe que pretende chegar á maioría de lectores. Entre elas, podemos citar Vento ferido, Xoguetes para un tempo prohibido e Ilustrísima.

María Xosé Queizán

O máis salientable de María Xosé Queizán é o seu labor teórico do movemento feminista. En A orella no buraco emprega a técnica obxectalista, mentres que en Amor de tango adopta unha perspectiva conscientemente feminista.