Atomoen Propietate Fisiko-Kimikoak

IONIZAZIO ENERGIA:Gas egoeran dagoen atomo neutro bati eman behar zaion energia azken elektroia askatzeko. X(g) + I.E. ⇒ X+ + e- Talde batean, zenbat eta zenbaki atomiko handiagoa (geruza gehiago) izan azken elektroia nukleotik urrunago dago, nukleoaren erakarpen indarra txikiagoa da eta ondorioz, azken elektroia kanporatzeko energia txikiagoa da.Periodo batean, zenbat eta zenbaki atomiko handiagoa izan ionizazio energia handiagoa da. Zenbat eta zenbaki atomiko handiagoa izan, karga nuklearra handiagoa da, beraz, azken elektroiarekiko erakarpen indarra handiagoa da, ondorioz, azken elektroia kanporatzeko energia handiagoa da.

AFINITATE ELEKTRONIKOA:Gas egoeran dagoen atomo neutro batek, elektroi bat hartzean askatzen duen energia. X(g) + e- ⇒ X+ + A.E. Talde batean, zenbat eta zenbaki atomiko handiagoa izan, afinitate elektronikoa txikiagoa izango da. Zenbat eta geruza elektroniko gehiago izan, nukleoaren erakarpen indarra azken elektroiarekiko txikiagoa da, beraz,elektroi bat hartzeko joera txikiagoa eta afinitate elektroniko txikiagoa. Periodo batean, zenbat eta zenbaki atomikoa handiagoa izan, afinitate elektronikoa handiagoa da. Zenbat eta zenbaki atomikoa handiagoa izan erradioa txikiagoa denez, nukleoaren erakarpen indarra azken elektroiarekiko handiagoa da, beraz, elektroia hartzeko joera handiagoa energia gehiago askatuz.

LOTURA IONIKOA: Metalen eta ez-metalen artean ematen da. NaCl adibidez: metal batek (sodioak - Na) elektroiak eman, eta ez metalak (kloroak - Cl) hartzen ditu. Ondorioz, metala positiboki kargatzen da eta ez metala negatiboki. Beraz, erakarpen indar bat gertatzen da eta egitura ordenatuak eratzen dira (sare ionikoa edo sare kristalak).

LOTURA KOBALENTEA:Ez metalen artean ematen da eta elektroiak konpartitu egiten dira. Lotura hau antzeko elektronegatibitatea duten atomoen artean gertatzen da.

Kobalente homopolarra. Elementu bereko atomoen artean eta elektronegatibitate berdina dutenen artean (bi atomoek indar berdinarekin erakartzen dutelako) ematen da (Cl2). Atomo bakoitzak elektroi bat konpartitzen du bi atomoek zortzikotea bete dezaten.

Kobalente heteropolarra. Elementu desberdineko atomoen artean eta elektronegatibitate desberdina duten atomoen artean (atomo batek indar gehiagorekin erakartzen duelako) ematen da (HCl adibidez). H-k elektroi bat konpartitzen du Cl-k zortzikotea bete dezan.

Kobalente koordinatua edo datiboa. Elementuak elektroi parea konpartitu egiten du beste elementuak ez du elektroirik konpoartitzen, ez duelako elektroirik. Adibidez, H3O+, NH4+

ERRADIO ATOMIKOA: Nukleotik azken elektroiraino dagoen distantzia. Talde batean, zenbat eta zenbaki atomiko handiagoa izan erradioa handiagoa da. Zenbat eta zenbaki atomikoa handiagoa izan, geruza elektroniko kopurua handiagoa izango da eta ondorioz, nukleotik azken eletroiarekiko distantzia handiagoa da.Periodo batean, zenbat eta zenbaki atomiko handiagoa izan erradioa txikiagoa da. Zenbat eta zenbaki atomikoa handiagoa izan karga nuklearra (protoi kopurua) handiagoa da, beraz, azken elektroiarekiko erakarpen indarra handiagoa da, ondorioz, erradio txikiagoa.

ELEKTRONEGATIBITATEA: Elementu batek elektroiak hartzeko duen joera adierazten du. Talde batean zenbat eta zenbaki atomiko handiagoa izan, elektronegatibitate txikiagoa. Zenbat eta geruza elektroniko gehiago izan azken elektroia nukleotik urrunago dago, beraz, nukleoaren erakarpen indarra txikiagoa denez, elektroia hartzeko joera txikiagoa. Periodo batean zenbat eta zenbaki atomiko handiagoa izan elektronegatibitate handiagoa. Periodo batean nukleoaren erakarpen indarra azken elektroiarekiko handiagoa da, beraz, elektroia hartzeko joera handiagoa.

LOTURA METALIKOA: Metalen artean ematen da (Fe). Lotura metalikoan, hodei elektroniko batean, ioi positiboak modu oso ordenatu eta konpaktatuan kokatuta daude.