Arte Romana e Grega: Acueduto de Segovia e Discóbolo

O Acueduto de Segovia: Maxestade da Enxeñaría Romana

O Acueduto de Segovia é unha obra de enxeñaría da arte romana imperial, datada na segunda metade do século I e principios do século II. O seu construtor é descoñecido, pero foi un formidable enxeñeiro.

Contexto Histórico do Acueduto

Había unha cartela no acueduto onde estaban cravadas as letras de branco cunha inscrición. Deste tempo inmemorial só quedan os restos dos cravos, e hai moitas interpretacións sobre o que alí estaba escrito. Un profesor alemán cre que foi edificado na época do emperador Domiciano (81-96 d.C.) e reconstruído poucos anos despois. Segundo este profesor, na inscrición pon que foi construído por mandato de Traxano (98-117 d.C.).

É unha obra do período de máis esplendor do Imperio Romano (31 a.C. - 476 d.C.), anterior á crise do século III. Nestes primeiros tempos de triunfante e avasaladora Pax Romana, a arte foi un instrumento básico de ostentación de poder. Moi importantes foron as obras de enxeñaría, como as pontes e os acuedutos. Estes eran extraordinarios monumentos con arcadas, encargados de levar a auga aos núcleos urbanos desde os pantanos ou os ríos das montañas, mellorando a vida cotiá.

Xustificación e Detalles Arquitectónicos

Este acueduto é un dos máis importantes e mellor conservados dos construídos polos romanos. Esta boa conservación débese a que na súa arquitectura dominaron os aspectos técnicos e funcionais fronte aos estéticos.

Vemos aquí a parte máis espectacular dos 15 km que mide o acueduto. Vemos 11 dos 44 arcos que salvan o desnivel do terreo. Aquí, na Praza do Azoguejo, alcanza a súa maior altura. Os arcos son de medio punto, utilizados sistematicamente polos arquitectos romanos. Son arcos de dovelas de granito ensambladas polo seu propio peso e disposición, sen necesidade de argamasa nin outro material de unión. Os perpiaños están unidos sen argamasa.

O Discóbolo de Mirón: A Beleza do Movemento Clásico

O Discóbolo é unha obra da arte grega, da plenitude clásica (século V a.C., mediados do 450 a.C.). É unha copia romana dun orixinal en bronce, e o seu autor é Mirón, un escultor e broncista.

Contexto da Escultura Grega Clásica

Tras a vitoria dos gregos contra os persas nas Guerras Médicas (499-479 a.C.), Grecia, con Atenas como centro (a Atenas do século V a.C., a Atenas de Pericles), iniciou un período de completa autonomía cultural e artística. A mediados do século V, Mirón, Policleto e Fidias produciron obras mestras da escultura do período clásico.

Xustificación e Análise Artística

Esta é unha escultura na que o artista representa a beleza do movemento no seu momento de máxima tensión.

É unha escultura exenta que representa un atleta, un lanzador de disco. Os atletas foron considerados daquela como modelo paradigmático da beleza física e espiritual. O artista reproduce a anatomía humana con proporcións equilibradas, intentando alcanzar o modelo ideal da beleza humana. Hai que facer fincapé en que o orixinal do Discóbolo realizouse en bronce e tiña policromía.