A Nova Narrativa Galega e a Planificación Lingüística: Unha Visión Completa

A Nova Narrativa Galega: Características, Autores e Contexto

A Nova Narrativa Galega foi un movemento renovador da narrativa que se produciu entre 1954 e 1970. Caracterizouse por:

• Estar protagonizado por autores novos e con formación universitaria.
• Rachar coas formas tradicionais de narrar e optar por múltiples formas narrativas.
• Renunciar á linearidade temporal e á localización espacial concreta.
• Empregar espazos urbanos, desbotando o ruralismo.
• Rexeitar argumentos convencionais e lóxicos.
• Concibir o ser humano como un obxecto máis, moi degradado.
• Introducir temas como o sexo, a violencia e o absurdo existencial.
• Renegar o enxebrismo.
• Recibir influencias de fóra.

Principais Autores da Nova Narrativa Galega

Os principais autores deste movemento son:

• Gonzalo Rodríguez (Memorias de Tains)
• Xosé Luís Méndez Ferrín (Arrabaldo do Norte)
• Xohán Casal (O Camiño de Abaixo)
• María Xosé Queizán (A Orella no Buraco)
• Camilo Gonsar (Como Calquera Outro Día)
• Xohana Torres (Adeus, María)
• Carlos Casares (Cambio en Tres)

Factores que Condicionaron o Desenvolvemento da Narrativa Galega

Diversos factores influíron no desenvolvemento da narrativa galega:

• Coincidencia de varias xeracións de autores: os que xa publicaran na época Nós, os membros da Nova Narrativa Galega e os da Xeración dos 80.
• Introdución na narrativa de autores que comezaron na literatura no xénero poético.
• A creación de novas editoriais, que se centraron na publicación de obras narrativas.
• A proliferación de premios para a narrativa.
• Aumento de lectores.
• O crecemento de traducións de obras á nosa lingua.
• Creación de medios para a crítica, a recepción e a publicidade das obras.

Factores Xerais do Contexto Literario

Ademais dos específicos, houbo factores xerais que impulsaron o panorama literario:

• Aumento de editoriais e maior produción nas que xa existían.
• Ofertas nas editoriais.
• Uso de medios como internet e as redes sociais para manter a altura e para comezar no mundo literario.
• Morte de Franco, novo marco legal, o ensino.

Procesos de Normalización e Normativización Lingüística

Son dous procesos estreitamente relacionados que se inclúen no concepto máis xenérico de planificación lingüística. Cando poñemos en marcha a normalización dunha lingua marxinada, pretendemos que esta pase a desempeñar funcións de prestixio que lle foran prohibidas até o momento.

A Variedade Estándar dunha Lingua

A elaboración dunha variedade estándar forma parte do proceso de normativización. Na selección do estándar pódense seguir dúas opcións:

1. Escoller unha variedade dialectal concreta, no seu rexistro formal, e outorgarlle o status de estándar.
2. Elaborar a variedade estándar a partir de trazos das diferentes variedades dialectais.